Podział na sylaby

Sylaba (zgłoska) jest jednym z elementów budowy wyrazu. Mówiąc w zwolnionym tempie, nie wypowiadamy pojedynczych głosek, lecz ich połączenia, czyli sylaby. W skład sylaby wchodzi zawsze jedna samogłoska lub spółgłoska zgłoskotwórcza, tj. sonant (nie występuje w języku polskim) i jedna lub więcej spółgłosek.

W języku polskim występują dwa rodzaje sylab: otwarte - zakończone samogłoską i zamknięte - zakończone spółgłoską. Sylab otwartych jest zdecydowanie więcej.

Podział na sylaby jest najczęściej używany przy przenoszeniu wyrazów pomiędzy liniami (wierszami) tekstu pisanego. Ma też znaczenie podczas nauki czytania dzieci. Niewłaściwe dzielenie wyrazów na sylaby w języku polskim jest bardzo częstym błędem. Dlatego warto przypomnieć sobie poniższe zasady.

Na WordList.eu możesz sprawdzić podział na sylaby online dowolnego, istniejącego słowa lub całego tekstu. Poprawny podział jest też pokazany na stronie każdego słowa w nasze bazie. Wystarczy że odnajdziesz je używając wyszukiwarki. Typograficzny podział na sylaby znajduje się w sekcji Analiza wyrazów.

Zasady dzielenia wyrazów na sylaby w języku polskim

Dzielimy wyraz na tyle sylab, ile jest samogłosek. Jeżeli pomiędzy samogłoskami znajduje się jedna spółgłoska, nie oddzielamy jej od następującej po niej samogłoski. Jeżeli więcej, nie oddzielamy ostatniej spółgłoski od następującej po niej samogłoski. Oczywiście, jak to zwykle bywa w naszym języku, występują pewne wyjątki, a w niektórych wypadkach należy kierować się wyczuciem.

Reguły fonetyczne

  • Nie dzieli się liter oznaczających jedną głoskę,
    np. cie-szyć, a nie cies-zyć,
    ani wyrazów jednosylabowych, gdyż ośrodkiem sylaby powinna być zawsze samogłoska
    np. krzak, a nie krz-ak.
  • Zawsze rozdziela się dwie jednakowe spółgłoski,
    np. wan-na, Jo-an-na.
  • Grupę kilku spółgłosek można dzielić w dowolnym miejscu,
    np. mat-ka, ma-tka.
  • Zawsze należy oddzielić pojedynczą spółgłoskę, która stoi między samogłoskami,
    np. ra-tu-nek.
  • Trzeba brać pod uwagę granicę pomiędzy przedrostkiem (przed-, nie-, roz-, …) i rdzeniem wyrazu,
    np. roz‑mowa, przed-kła-dać.

Dyftong

  • Nie rozbija się połączeń samogłosek au, eu, jeżeli wymawiamy je jednosylabowo (podczas wymowy samogłoska „u” brzmi jak „ł”),
    np. pau-za, Eu-ro-pa, hy-drau-lik, ale na-u-ka